วันพุธที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2552

นักเดินทาง


กำลังใจนักเดินทาง(ถนนสายนี้กลับบ้าน)



เครื่องประหารหัวสิงห์โต



ม้านั่งเล่นเวลาเมื่อยล้า



ห้องน้ำอีกมุม

ห้องน้ำนักเดินทาง

มิตรร่วมแนวรบ


ที่วางแผนการเดินทางดูจากภายนอก


อาวุธหนัก


ระยะทางใกล้แต่ซับซ้อนวกวนยังกะเขาวงกต (เคยไปเหรอ)


คนนำทาง(นำทุกวันเช้ารับเย็นส่ง )


แผนที่ประกอบการเดินทาง(แค่หาแผนที่ก็มึนแล้ว)


โต๊ะวางแผนเดินทาง


แหล่งข้อมูลการเดินทาง

อาวุธที่ใช้เดินทาง


อาหารนักเดินทาง


รองเท้าของนักเดินทาง(ไม่มีถุงเท้าเหหรอ)




ออกเดินทางด้วยรองเท้าคู่กาย ย่ำจนหลุดลุ่ย














วันจันทร์ที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2552

อาวุธเก่า


อาวุธที่เคยเคียงบ่าเคียงไหล่เหล่านักรบเก่ากรอบไปตามกาลเวลา

ขอใจมากน๊ะที่ช่วยพวกเราโดยมิเคยบ่นแม้ไม่เคยมีค่าตอบแทน

พักให้สบายน๊ะ

ปาย




ปายในฝัน
สักวันคงได้ไปชม

วันศุกร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

จะไปให้ถึง


จะไปให้ถึงความฝัน

อุปสรรคกางกั้นไม่หวั่นไหว

ด้วยมีฝันด้วยมีไฟ

จะไปจะไปให้ถึง

วันพฤหัสบดีที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

วันพุธที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

บ้านระหันค่าย(แดนเกิด)



โอ้แดนเกิดกายเก่าก่อน

จากจรอาลัยไม่หาย

จะกลับไปหารักอย่าด่วนคลาย

ระหันค่ายแม้นตายไม่ลืม

ประวัติหมู่บ้าน
บ้านระหันค่ายตั้งอยู่เขตพื้นที่ตำบลโนนแดง เป็นหมู่บ้านเก่าแก่ อายุ 225 ปี โดยมีบรรพบุรุษสมัยปู่ ย่า ตา ยาย มาตั้งรกรกอาศัย ทำมาหากิน และสร้างบ้านเรือนอาศัยเป็นหลักแหล่ง เพราะเป็นแหล่งที่มีความอุดมสมบูรณ์ มีหนองน้ำหนองสาร และนองระหารต่อมา เมื่อปี พ.ศ. 2438 ได้มีการจัดตั้งหมู่บ้านขึ้น เหตุที่ได้ชื่อว่า “บ้านระหันค่าย” เนื่องจาก มีข้าศึกมาโจมตีและรุกไล่ จนทหารถอยร่นมาตั้งค่าย หันหน้าสู้รบกับข้าศึก ณ บริเวณหมู่บ้านนี้ด้านการปกครอง ได้มีผู้ใหญ่บ้านที่ทำหน้าที่ปกครองดูแล ความสงบสุขให้แก่ราษฎรในหมู่บ้านทั้งหมด 10 คน คนแรกชื่อนายขุน ชำนาญ หรือนายเบิ้ม และคนปัจจุบัน ชื่อนายพูน อ่องพิมาย

ถูกปฏิเสธ




หนทางที่จะแก้ปัญหาความขาดแคลนของครอบครัว ถูกปฏิเสธอีกครั้ง ครั้งที่เท่าไรจำไม่ได้


น้ำใจใครหนอ ความกรุณาเรียกร้องไม่ได้ ทนไปก่อนน๊ะลูกพ่อ

งานระดับสูง

งานระดับสูง
ชีวิตไม่มีวันตกต่ำ(ตกงานไม่กลัวกลัวตกนั่งร้าน)

2530

2530
หนุ่มผมยาว

ยุคแสวงหา

ยุคแสวงหา
2536 หาอะไรไม่รู้

ตากล้อง

ตากล้อง
เป็นท่าที่ดูดีที่สุด